آن احساس بی‌معنای هستی که در بسیاری از نوشته‌های قرن بیستم می‌گذرد – از کنراد و کافکا، تا بکت و فراتر از آن – در اثر داستایفسکی آغاز می‌شود مالکوم بردبری بیگانگان از جامعه و فلج شدن از احساس بی‌اهمیتی خود، راوی ناشناس یادداشت های داستایوفسکی از زیرزمین داستان زندگی شکنجه شده او را روایت می کند. او با کنایه‌ای تلخ، امتناع خود از کارگر شدن در «لور مورچه» و کناره‌گیری تدریجی‌اش از جامعه را توصیف می‌کند. دنیای به ظاهر معمولی سنت پترزبورگ در فیلم The Double زمانی که یک کارمند دولتی با مردی روبرو می‌شود که دقیقاً شبیه اوست – شاید دوگانه‌اش یا احتمالاً جنبه‌ی تاریک‌تر شخصیت خودش – کیفیتی کابوس‌وار به خود می‌گیرد. مانند یادداشت هایی از زیرزمین، این یک مطالعه تراژیک-کمیک استادانه در مورد آگاهی انسان است.