بسیاری از ما معتقدیم که نقاط عطف

و فرصت‌های بزرگ در زندگی‌مان به‌طور تصادفی اتفاق می‌افتند، یعنی خارج از کنترل ما.

اغلب ما فکر می کنیم که افراد موفق – و شرکت ها و سازمان های موفق –

به سادگی از بقیه خوش شانس تر هستند. به نظر می رسد شانس خوب – سرندیپی – فقط برای آنها اتفاق می افتد.

آیا این درست است؟ یا اینکه برخی از افراد در ایجاد شرایط برای وقوع تصادفات و سوء استفاده از آنها بهتر هستند؟

چگونه می توانیم نقاط رویدادهای به ظاهر تصادفی را برای بهبود زندگی خود به هم وصل کنیم؟

کریستین بوش در The Serendipity Mindset توضیح می‌دهد که سرندیپیتی به معنای تصادفی بودن ساده، شانس نیست.

این در مورد دیدن پیوندهایی است که دیگران نمی‌بینند،

ترکیب این مشاهدات به روش‌های غیرمنتظره و استراتژیک، و یادگیری نحوه تشخیص لحظاتی

که ایده‌های ظاهرا تصادفی یا نامرتبط با هم ادغام می‌شوند تا فرصت‌های جدیدی را ایجاد کنند.

بوش سرندیپیتی را از منظر عقلانی و علمی بررسی می‌کند و استدلال می‌کند

که رویکردهای قابل شناسایی وجود دارد که می‌توانیم از آنها برای ایجاد شرایطی استفاده کنیم که اجازه دهیم شادی رشد کند.

بوش با ترسیم از زیست شناسی، شیمی، مدیریت، و سیستم های اطلاعاتی و با استفاده از نمونه هایی

از افراد از همه اقشار زندگی، نحوه عملکرد سرندیپیتی را نشان می دهد و توضیح می دهد

که چگونه می توانیم عضله سرندیپیتی خود را تمرین دهیم و از آن برای تبدیل غیرمنتظره ها به فرصت استفاده کنیم.

بوش می‌گوید هنگامی که سرندیپیتی را درک می‌کنیم، متصدی آن می‌شویم،

و شانس به چیزی تبدیل می‌شود که دیگر فقط برای ما اتفاق نمی‌افتد –

به نیرویی تبدیل می‌شود که می‌توانیم آن را درک کنیم، شکل دهیم و آن را برجسته کنیم.

پر از ایده‌ها و استراتژی‌های هیجان‌انگیز، The Serendipity Mindset طرحی روشن ارائه می‌کند

که چگونه می‌توانیم سرندیپیتی را برای افزایش نوآوری، نفوذ و فرصت‌ها در هر جنبه از زندگی خود پرورش دهیم.