انگلیسی یک زبان طبیعی از خانواده زبانی زبان‌های هند و اروپایی از شاخهٔ زبان‌های ژرمنی غربی است که نخستین بار در انگلستان

در عهد آنگلوساکسون‌ها تکلم شد و انگلیسی باستان شکل گرفت.

بعدها پس از تهاجم سزار و نورمن‌ها، انگلیسی میانه شکل گرفت و مکاتب ادبی در ادبیات انگلیسی،

انگلیسی نو نخستین را شکل داد. امپراتوری بریتانیا، با مستعمره‌سازی در تمام قاره‌ها

و تشکیل بزرگ‌ترین امپراتوری جهان، سپس ابرقدرت شدن ایالات متحده آمریکا و سادگی دستور زبان انگلیسی

و وام‌واژه‌های بسیار، موجب شد تا سرانجام انگلیسی نو، یک زبان میانجی جهانی و پرگویش‌ترین زبان جهان شود.

الفبای انگلیسی یک الفبا مبتنی بر الفبای لاتین است و ۲۶ حرف دارد که بسیاری از این حروف در بسیاری

از الفباهای زبان‌های اروپایی مانند فرانسوی، آلمانی، اسپانیایی و غیره مشترک هستند.

حروف A-E-I-O-U مصوت و بقیه صامت هستند. واکه‌ها در انگلیسی از منطقه‌ای به منطقه‌ای دیگر متفاوت است؛

اما به‌طور معمول طول و کشیدگی واج‌ها در معنی واژه تفاوتی ایجاد نمی‌کند به ویژه در انگلیسی آمریکای شمالی.