یکی از اساسی ترین ظرفیت های زبان توانایی بیان آنچه گوینده ها می بینند ، می شنوند ، احساس می کنند ، مزه می کنند و بو می گیرند. زبانشناسی حسی مطالعه میان رشته ای چگونگی ارتباط زبان با حواس است. این کتاب به سوالات اساسی می پردازد: سخنرانان از کدام استراتژی های نشانه شناسی برای بیان ادراکات حسی استفاده می کنند؟ کدگذاری کدام درک آسان تر است و کدام “غیرقابل توصیف” است؟ و روشهای مناسب برای مطالعه جنبه های حسی زبانشناسی چیست؟

پس از یک مرور کلی در این زمینه ، یک مطالعه کمی مبتنی بر پیکر صفت حسی انگلیسی و کاربردهای استعاری آنها ارائه شده است. این تحلیل ایده های قدیمی را زیر سوال می برد ، مانند این ایده که استفاده از استعاره های ادراکی توسط “سلسله مراتب حواس” با انگیزه شناختی اداره می شود. علاوه بر مشارکت نظری در زبانشناسی شناختی ، این تک نگاری تحقیق ، روشهای تجربی جدیدی را برای مطالعه معناشناسی واژگان با استفاده از روشهای آماری معاصر به نمایش می گذارد.