فارسی تاجیکی (форсии тоҷикӣ)

که از آن با نام زبان تاجیکی (забони тоҷикӣ) یا فارسی فَرارودی نیز یاد می‌شود،

به گویشی از زبان فارسی گفته می‌شود که در آسیای میانه،

به‌ویژه در کشورهای تاجیکستان و ازبکستان گفتگو می‌شود.

تاجیکی زبان رسمی تاجیکستان و در کنار فارسی در ایران و فارسی دری

در افغانستان یکی از سه گونهٔ رسمی و معیار زبان فارسی است.

وام‌واژه‌هایی از زبان‌های روسی و ازبکی وارد فارسی تاجیکی شده‌است

و افزون بر این در مواردی تاجیکان برای برخی معنی‌ها و مفهوم‌ها،

واژگانی را به کار می‌برند که در ایران بسامد کمتری برای آن مفهوم دارند.

برای نمونه در فارسی تاجیکی به «خفاش»، «کورشب پرک»؛ به «فوتبالیست»، «فوتبالباز»؛

به «چای سبز»، «چای کبود»؛ به «بالگرد»، «چرخبال» و به «کتری»، «چایجوش» می‌گویند.

با این همه، فارسی تاجیکی به‌سادگی برای ایرانیان و افغانستانی‌ها قابل‌درک است.